Oh resusaap, wateraap, wat ben je een speelbeest en een levensgenieter als je in goeden doen bent. En daarvoor moet je samen zijn, met je familie en je clan. Connections matter. Zitten en verhalen delen, lekker eten zoeken, in bomen klimmen, in het water plonzen, zonnebaden. Niet dat het er per se rustig aan toe gaat bij jullie… je plek innemen is opletten geblazen, het vergt flemen en vlooien, grommen en tanden tonen. Gillen en schreeuwen soms. Een emotionele toestand.

Verder heb je het al snel naar je zin, je gedijt op allerlei soorten voedsel, en weer en woonplek komeb ook niet zo nauw. Vandaar dat je soort zo’n groot gebied beslaat, je past je makkelijk aan, slimme, taaie aap die je bent!

Dat is meteen ook een risico voor je: je werklust en je flexibiliteit maken je een geschikte kandidaat voor saaie of gevaarlijke klusjes op plekken waar je ware aap in het nauw komt. Losgemaakt van je groep verlies je je ‘ik’, en al gauw ben je toegewijd aan de taak die je krijgt voorgeschoteld. En zie daar maar eens van los te komen als iemand je uiteindelijk uit de kooi komt halen: een bevrijde aap is nog geen vrije aap. Eerst moet de kooi nog uit de aap…

Maar ondertussen! Die handjes van je! Hoe kan ik ze vergeten zijn ze te noemen? Die handige, bezige, schattige handjes. De vreugde in je blik en de concentratie in je lijf als je iets te peuteren hebben gevonden. Vruchten, zaadjes, schelpdiertjes.
Iets onbenulligs in de haren van je partner of je kind. Je vriendin.
Toewijding voor verbondenheid.
Ik in wij.

Noorden, tweede chakra
8 januari 2018

Terug naar de andere odes aan een pad