Ode aan de haan
O haan met je trotse borst, met je vurige kam, je viriliteit, je glanzende veren. Een waaier van kleur ben je, de hele regenboog – je bent er als de kippen bij om te kraaien als de zon opkomt.
Je brengt regelmaat aan.
Je deelt de tijd in stukken.
Hier-woon-ikke, roep je. Hier-woon-ikke. Je laat weten dat je de leiding hebt. De kippen kalmeren als je er bij bent. Ze vertrouwen op je waakzaamheid, je blik uit de hoogte, je rustige stappen.
Je deelt het eten dat je uit de aarde krabt. Als ze je tof vinden, mag je ze dekken. Zo scharrelen jullie samen, wezenlijk anders, wezenlijk een.
Je bent lichtgevoelig licht ontvlambaar je instincten onontkoombare snelle reflexen, je kukelt al. En dat maakt het verschil.
Je zei: ‘Ik sta mijn mannetje. Een schrielhaan heeft geen leven, die belandt onderaan of in de soep. Sta voor je kracht en je kwaliteiten, blijf bij de keuzes die je maakt. Tok maar over gevolgen, gevoelens, kraai maar keer niet steeds terug naar het kiezen. Afleiding is dat, onnodige angst. Als je op je intuïtie vertrouwt, voel je je rustig en licht.’
En je zei: ‘Breng de glorie thuis.’
Je gaf me een ei.
23 januari 2021
Oosten, zesde chakra
Recent Comments