Oh Giraffe, magisch wezen, wonderlijke schepping, je enorme lichaam brengt zoveel samen tot een schitterende eenheid. Je poten zijn zo lang, je nek is gewoon te kort om bij de grond te kunnen. Je staart geleend van een koe. Je vacht een deken van restjes. De mooiste hertenogen in een gekroonde kamelenkop.
Met je hoeven op de grond, aard je wat je meekrijgt van boven –  wakker, alert, zwijgzaam ben je. De kleinere dieren lezen aan je lijf dat je gevaar ziet. Je houdt contact.
Je strekt en strekt en strekt je tong en plukt de blaadjes tussen de hoge dorens. En ja, je herkauwt. Het eten heen en weer door je lange nek, pas daarna voeden de bladeren van de acacia’s. 
Je stuurt me de archieven in om oude woorden weer te proeven en samen te voegen tot iets nieuws.
Want je hart is groot.
Je weet van leven en sterven.
Kalm bewegend ga je snel
Want je keel is helder.
En je tong is blauw.

Een vlinder danst om je kop.

Westen, keelchakra
14 november 2019

 

Terug naar de andere odes aan een pad